ANTONINA i MACIEJ BUSZEWICZ - GRA PRZECIWIEŃSTW

wydarzenie wielodniowe, 2021.12.17 - 2022.01.10
w ramach projektu Galeria Warzywniak
Kliknij tu, aby przejść do szczegółowego opisu wydarzenia na stronie projektu.

Antonina Buszewicz-Hryniewicz aka HARIBOCORE to gdańszczanka pochodząca ze stolicy. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Haribocore to niezależna i niekomercyjna artystka zajmująca się malarstwem. Główne zagadnienia poruszane w jej twórczości to: kicz, unheimlich, brzydota, tandeta, umiłowanie dziwności i bunt wobec absurdów współczesności. Malarstwo jest jej ulubioną formą ekspresji. Najchętniej sięga po duże formaty, szerokie pędzle i farby fluorescencyjne. Obrazy często bazują na fotografiach typu polaroid przedstawiających dziwaczne kompozycje złożone z obiektów o wątpliwej urodzie. Uczestniczka kilkunastu wystaw zbiorowych jak i indywidualnych, także w roli organizatora/kuratora. Poza dzikimi działaniami artystycznymi jest nauczycielką akademicką w Gdańsku (ASP i PJATK).

Poruszana tematyka: Gra przeciwieństw
Przedstawiane w pracach zderzenia odsłaniają konfiguracje, dzięki którym odbiorca wydostaje się z konwencjonalnego myślenia. Haribocore to zderzenie zaskakujących artefaktów i motywów jako bunt przeciwko wszechobecnemu definiowaniu i pokornemu tłumaczeniu. Przewrotny dystans do świata i estetyka zaczerpnięta z zakurzonego kiosku jugosłowiańskiego. Kult brzydoty i kiczu w połączeniu z nostalgią początków kapitalizmu w Polsce. Malowanie zawsze jako spontaniczny impuls i odruch, bez prób i odkładania na potem. Obrazy zaczerpnięte z pogranicza jawy i snu. Ekspresja i wizja artystyczna bez cenzury czy usprawiedliwień. To, co brzydkie jest ładne.

Pseudonim:
HARIBOCORE to zabawa słowem i znaczeniem. Połączenie słodkich, lepkich misiów żelków i hardcoru, który jest jak kopniak. Nazwa idealnie wpasowuje się w tematykę i zamysł obrazów. Jednocześnie pseudonim może odrobinę naprowadzić odbiorcę i przygotować na…


Maciej Buszewicz to najbardziej zdyscyplinowany projektant szalonych pomysłów. Specjalista od łączenia przeciwstawnych barw i charakterów, perfekcjonista słów, które w jego pracach zamieniają się w obrazy. Z wielką precyzją wywraca powierzchowne skojarzenia, przerzuca mosty między światami, projektowane przez niego książki, plakaty i żyjące w nich litery – zmuszają do nowego spojrzenia na bardzo stare dylematy. Urodzony w 1952 roku w Rawiczu, studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1979 roku otrzymał dyplom w mistrzowskiej pracowni graficznej prof. Haliny Chrostowskiej. Od 1984 związany z warszawską uczelnią, wówczas na zaproszenie ówczesnego adiunkta (dzisiaj profesora) Lecha Majewskiego poprowadził wraz z nim Pracownię Projektowania Typograficznego. W 1997 utworzył samodzielną Pracownię Projektowania Książki, znaną szeroko pod nazwą Buszmeni (www.buszmeni.pl), którą ukończyło wielu wybitnych młodych artystów projektantów. Konsekwentny nauczyciel poszukiwania „ciekawego” widzenia, stanu, w którym idea zamienia się w projekt, a projekt w nowe rozwiązania przyciągające oko. Zrealizował wiele projektów identyfikacji wizualnej (np. w 1991 r. dla Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie), znaczków pocztowych, okładek płytowych (wraz z Lechem Majewskim), plakatów, kalendarzy, zaprojektował setki książek, w tym ilustrowane książki dla dzieci. Autor wielu nowych fontów, które powstały na użytek własnych projektów. Pracował dla teatrów, orkiestr, filharmonii, ilustrował i przekształcał literaturę w uniwersalne znaki. Odkrył neuroestetykę zanim jeszcze tę nazwę nadano dziedzinie harmonizowania patrzenia, przyjemności i pamięci. Współpracował z pisarzami (Mironem Białoszewskim), reżyserami (Andrzejem Wajdą) i muzykami (Marc’iem Minkowskim, Krzysztofem Pendereckim). Budował mosty między sztukami i naukami, rozpięte między krajami i strefami kulturowymi, za co otrzymał wiele nagród (Art Directors Club New York i Melboure) i wyróżnień (Internationale Buchkunst Ausstellung w Lipsku) . Wykładał w różnych uczelniach artystycznych na świecie (Nowy Jork, Berlin Zachodni, Groningen, Amsterdam, Londyn, Paryż, Sydney, Ankara). Plakaty Macieja Buszewicza charakteryzuje nieustanne poszukiwanie i eksperymentowanie. Jedno spojrzenie wystarczy, aby rozpoznać jego czujną powagę absurdu. Czasem proste i syntetyczne, czasem zagęszczone do postaci pleromatu – plakaty te niosą nowe konteksty odwiecznych kłopotów sztuki. Styl myślenia projektowego łączy u tego artysty wszystkie epoki, przedmioty, zdarzenia. Powstaje Buszewiczowy Język Plakatowy. 
Prof. Dorota Folga-Januszewska